Stół krukonów.

Siedziała przy stole, trzymając w ręce kubek z gorącym kakao. Jej bezradny wzrok błądził po suficie, na którym malowało się ciemne, granatowe niebo. Przez gęste chmury, przebijał się księżyc, ale jego promienie nie były na tyle mocne, by móc wpadać do sali.
Rozejrzała się uważnie i, nie natrafiwszy wzrokiem nikogo, z kim miałaby zamiar w owej chwili konwersować, odłożyła kubek na stół i wzięła do ręki gofra. Nalała na niego truskawkową polewę i z rozkoszą odgryzła kawałek.
Ujrzała lekki cień na stole, po czym odwróciła się z niewyraźną miną.
- Nie musisz mi... - przerwała, natrafiwszy wzrok swojej przyjaciółki. Uśmiechnęła się uprzejmie i wskazała skinięciem głowy miejsce obok.

Usiadła jakby zmęczona. Odłożyła torbę na bok i od razu wzięła herbatę do rąk. Upiła kilka długich łyków a potem odstawiła ją z cichym westchnięciem.
- Biegłam. - powiedziała tłumacząc się.
Widziała wzrok przyjaciółki jak piła w sumie cały czas gorącą herbatę. A najlepsze było to ze się nie poparzyła ani w język ani w przełyk. Miała albo szczęście albo zdolności. Podobnie jak dziewczyna wzięła gofra i zaczęła go powoli jeść.
- Co tam? Kogo tym razem poderwałas jak mnie nie było? - zapytała siadając wygodniej. Niby się rano widziały w dormitorium, potem na zajciach i w ogóle, jednak przez kilka godzin się mijały ze sobą. Moze działo się coś ciekawego...

- Nikogo ważnego. Kolejni idioci, którym seks tylko w głowie - burknęła wymijająco, po czym spuściła głowę. Włosy osunęły się z jej ramion tak, że jedynie przez delikatne szpary w kosmykach, można było ujrzeć jej bladą twarz. - A ty kogoś poderwałaś?
Nie oczekiwała odpowiedzi na to pytanie; wiedziała, że jej przyjaciółka raczej woli 'pakować się' w stałe związki, aczkolwiek nie zawsze w takowych związkach się znajdywała.
Wyciągnęła prawą rękę po sok, ale szybko ją wycofała, gdy jej dłoń dotknął jakiś chłopak z jej domu, którego ledwo znała. Nienawidziła, gdy ją ktoś dotykał bez pozwolenia, wbrew pozorom. Wszelaki kontakt fizyczny był dopuszczalny jedynie wtedy, gdy ona sama chciała. Odwróciła głowę i spojrzała na przyjaciółkę wzrokiem, przepełnionym przyjaźnią, po czym wyciągnęła z szaty małą, pogniecioną karteczkę. Położyła ją tuż przed przyjaciółką.
- Mam iść? - zapytała. Treść zawierała tylko jedno zdanie; ,,Spotkajmy się dzisiaj, o północy, przy drzwiach do sali głównej."

Zaśmiała się lekko dojadając gofra.
- Nie bardzo... Niby się kręcił ten puchon, pamietasz? Jednak jest totalnie nie w moim guście. - westchnęła cicho i spojrzała na stół. Potem przeniosła wzrok na stół nauczycielski. Lucas jeszcze nie wrócił. Ponoć jutro ma wracać, ale miala nadzieje ze jednak wróci wcześniej. No cóż, niestety nadzieja matką głupich.
Spojrzała na kartkę i przeczytała uważnie. Zmarszczyła brwi i spojrzała na przyjaciółkę.
- Zero podpisu? - nie ufała takim akcją. Po pierwsze nie wiadomo kto to napisał, po drugie co moze się stać, po trzecie późna pora. Nie dość ze ryzyko szlabanu i minus punktów to jeszcze wtedy nikt się nie kręci na korytarzach.

-Zero - westchnęła, zwijając łapczywie kartkę ze stołu i chowając ją z powrotem do szaty. - Co byś zrobiła na moim miejscu? - Rozejrzała się po sali i gdy stwierdziła, że Audery nie udzieliła odpowiedzi, spojrzała na nią. Dziewczyna gryzła w spokoju tosta. - Ja właśnie nie wiem, czy powinnam pójść. Może... Chociaż boję się, że okaże się, iż to jakiś gwałciciel, pedofil, czy coś... Chyba nie pójdę - zerknęła na stół nauczycielki; miejsce, na które co jakiś czas wlepiała swój wzrok jej przyjaciółka. - Ci to mają dobrze - westchnęła, splatając ze sobą palce.
Zamknęła mocno powieki, po czym podrapała się kciukiem po czubku nosa.
- O kurde! O której zamykają bibliotekę? Muszę napisać esej... Na eliksiry - teatralnie pokręciła oczami.

Spojrzała na przyjaciółkę
- Znasz moje zdanie o takich akcjach. Są niebezpieczne. - powiedziała spokojnie. Nie zatrzyma jej ale przynajmniej będzie próbowała jej wytłumaczyć niebezpieczeństwo. Szczególnie ze dziewczyna chyba to rozumiała.
Kiedy nawiązała do nauczycieli ponownie tam spojrzała i westchnęła cicho.
- Mają, mają... Tylko zaklęcia mogłyby znowu się zacząć. Mam dosyć McGonagall która gada i gada. Lucas przynajmniej ciekawie prowadził te zajęcia. - powiedziała niezadowolona. Niech on już wróci. Spojrzała na przyjaciółkę.
- Za pół godziny, albo już zamknęli. W razie co to mam zrobiony, odpiszesz sobie. - wzruszyła ramionami. Kate była zajęta podrywaniem chłopaków a Audi w tym czasie robiła zadania.

- Dzięki, jesteś kochana - posłała jej buziaka i przejechała opuszkami palców po godle, widniejącym na szacie. - Podobają mi się zielone kolory... - westchnęła, patrząc na stół ślizgonów. - Czasami chciałabym być ślizgonką, a Ty? - ponownie odwróciła głowę, po czym spojrzała nieufnie na kartonik z sokiem. Upewniwszy się, że czyjaś ręka po niego nie sięga, wzięła go i nalała do szklanki pomarańczowej mieszanki. Zakręciła z powrotem i odłożyła na swoje miejsce, po czym przyłożyła usta do szklaneczki, upijając kilka łyków.
- Moje życie jest nudne - wyznała, zakręcając kieliszkiem. Ciecz odbijała się od dwóch stron, po czym, za mocno zamieszana, wylała się na obrus. - Kuźwa! - warknęła, starając się wytrzeć chusteczkami plamę. Audrey zachichotała. - Co się śmiejesz? - Zapytała mało uprzejmie.

Wywróciła oczami.
- Nie, dobrze mi u niebieskich. Jakoś bycie wredną i wyzywanie wszystkiego co sie rusza od szlam mnie nie kręci. - wzruszyła ramionami. wiedziała że przyjaciółka chciała być u ślizgonów. Pare raz o tym wspominała, jednak tiar a z jakiegoś powodu dała ją do krukonów. Czasem się zastanawiała z jakiej racji Kate tu trafiła. Nie zeby miała coś przeciw, bardzo lubiła pannę Goulding. Przyjaźniły się praktycznie od początku. Drażniły ją jednak takie akcje jak teraz, gdzie zwyczajnie sie zaśmiała a ona od razu na nią warczała.
Wzruszyła ramionami z lekkim uśmiechem.
- Bo wylałaś. - odpowiedziała spokojnie. Jako jedna z niewielu uodporniła się na takie zachowanie dziewczyny i była w stanie to znieść praktycznie bez skrzywienia.

-Wylałam, wylałam - warknęła swoim nie miłym głosem, po czym cisnęła brudnymi chusteczkami w stół. - Czemu mam takie popieprzone życie?
Audrey już otworzyła usta, żeby coś powiedzieć, ale Kate wdarła się jej w słowo.
- Idę do dormitorium - zmarszczyła brwi i odeszła od stołu. Wzrok niektórych osób odprowadził ją aż do drzwi, za którymi zniknęła na samym końcu jej ciemna peleryna.

Wzruszyła ramionami. Przejdzie jej. Doskonale o tym wiedziała. Juz tyle razy była taka sytuacja, ze Audi już to nudziło. Dojadła spokojnie kolacje gadając ze znajomymi z krukonow. Kiedy skończyła poszła do dormitorium pogadac z dziewczyną. Dała jej jakieś pół godziny jak nie więcej, powinna juz ochłonąc.

Usiadła zmęczona przy stole, kładąc obok swojego miejsca na ławce gruby tom od Eliksirów. Uniosła głowę i spojrzała na stół nauczycielski, przy którym było niemal całe grono pedagogiczne. Wyszukała wzrokiem dyrektora, po czym, uśmiechając się do siebie, odwróciła głowę z powrotem na stół, na którym było pełno potraw. Łapczywym wzrokiem zmierzyła sok pomarańczowy i nalała go sobie do dużej szklanki. Po chwili wzięła do ręki grzankę z serem, posmarowaną na wierzchu keczupem. Ugryzła delikatnie bojąc się, że uszkodzi sobie wargę, która ostatnimi czasy była bardzo sucha i leciała jej z kącików krew, przez wysuszenie. Słyszała o wielu mugolskich maściach na takie ranki, ale nie miała czasu, aby udać się do mugolskiej apteki.

Przechadzała się po korytarzach w poszukiwaniu kogoś z kim mogłaby pogadać. najlepiej gdyby to był Nate. Umiał ją rozśmieszyć i w ogóle. Kiedy jednak nikogo nie znalazła poszła do Wielkiej Sali. Przy stole siedziała już Katie. Uśmeichnęła się do niej i przysiadła się do dziewczyny.
- Cześć. Smacznego. - powiedziała na dzień dobry i zajęła się swoim jedzeniem co jakiś czas zerkając na dziewczynę. zastanawiała się na czym polega ich przyjaźń. Krukonka jej praktycznie nic nie mówiła.

- Cześć. Dziękuję i nawzajem - wygięła usta w dziwnym, aczkolwiek serdeczny, uśmiechu. W milczeniu zjadła grzanki czując przeszywające ją na wskroś spojrzenie Audrey. Wywnioskowała z tego, że jej przyjaciółka nad czymś się zastanawia... Nad czymś, co dotyczy ich przyjaźni. Zawsze potrafiła to stwierdzić: wystarczyło tylko znać Audrey kilka lat, często spędzać z nią czas (nie wliczając ostatnich kilku dni) i potrafić obserwować. - Nad czym się zastanawiasz? - Zapytała udając, że nie wie.

- Nad naszą przyjaźnią. - powiedziała prosto z mostu. Skoro już dziewczyna zauważyła to nie było sensu ukrywać. A dla niej to była ważna sprawa, szczególnie ze ostatnio coraz gorzej było między nimi i jej się to nie podobało. - Zastanawiam się na jakiej zasadzie się przyjaźnimy. - powiedziała popijając herbatę.

Zamyśliła się na chwilę i zrobiła ponurą minę. Wiedziała, że kiedyś dojdzie do podobnej rozmowy, w której będą musiały sobie wszystko wyjaśnić.
- Sama nie wiem... - westchnęła smutna. Mimo, że rzadko się smuciła, teraz była bardzo przygnębiona. - Ale to musi być przeznaczenie. Ta nasza przyjaźń... Bo przetrwałyśmy już razem tyle... Co prawda teraz to wszystko się psuje... Też się zastanawiam dlaczego... - nie potrafiła się wysłowić podobnie, jak wczoraj. A chciała wszystko wyjaśnić, nie psując tych więzi, jakie je łączyły.

Pokiwała powoli głową.
- No własnie tego nie rozumiem. Ostatnio nawet jeżeli się widzimy, co zdarza się rzadko, to jedyny temat jaki mamy to faceci. Poza tym ty nic mi nie mówisz... Wiecznie mnie zbywasz. - powiedziała nie spuszczajac z niej wzroku. Faktycznie, przyjaźniły się już chyba od... czterech lat? Jakoś tak, więc przeszły troche razem. Ale ostatnio? Ostatnio było tylko gorzej.

Odłożyła trzymana w ręce szklankę z sokiem na stół i spuściła głowę, garbiąc się. Włosy zakryły jej twarz, na której pojawiły się łzy. Czuła, że to ją przerasta... To wszystko, co się z nią działo. Chłopacy rzeczywiście byli jedynym tematem, na który rozmawiały te dwie dziewczyny, ale Katerine ostatnio nie potrafiła się na niczym skupić, tylko ze względu na to, że tak mocno pragnęła mieć chłopaka. Wczoraj stwierdziła, słysząc od przyjaciółki że posiada pewnego przyjaciela i, co do drugiego chłopaka, to nie jest pewna, czy go kocha. Stwierdziła bowiem, że pragnie mieć chłopaka na stałe... A wyrobiła sobie już opinię dziewczyny, która jest jedynie na dzień, góra dwa, a potem się ją rzuca...
- Nie chcesz chyba tego zakończyć, prawda? - Zapytała smutnym głosem, trochę niezrozumiałym przez łzy. - Audrey, nie warto tego kończyć tylko przez to, że teraz dojrzewamy i miewamy trudny czas...

Pokręciła głową.
- Jasne, ze nie chce tego kończyć. Nie ma sensu po tylu latach i po tych rzeczach które wiemy o sobie. - powiedziała spokojnie. Nie chciała tego kończyć. Nie po tym wszystkim co jej powiedziała. Teraz by miała stracha czy Katie nie wygada wszystkiego zeby zrobić na złość. Mimo wszystko miała ślizgoński charakter i bałaby się tego wszystkiego. Miała do niej zaufanie, jednak nie wiedziała jak Krukonka by się zachowała gdyby przestały się przyjaźnić.

Zacisnęła prawą rękę w pięść i otarła nią łzy, po czym zawinęła kosmyki włosów za ucho.
- Cieszę się, że nie masz zamiaru tego kończyć - wyznała szczerze. - Bardzo denerwuje cię moje zachowanie? To znaczy... Że ci nic nie mówię?

Skinęła głową.
- Chociaż słowo "denerwuje" tu nie pasuje. Nie podoba mi się to, bo mam wrażenie że tylko ja mówie. Co chwile mnie zbywasz, jakbym nie była godna zaufania. - powiedziała patrząc a nią. Nie chciała doprowadzać dziewczyny do łez, jednak musiała to wszystko jej wytłumaczyć. Przynajmniej oczyszczą atmosferę miedzy sobą.

Chrząknęła i oblizała językiem wargi mimo, że wcale nie były suche.
- Bo... To jest takie głupie, że nie chcę o tym mówić. Nie obrazisz się chyba na mnie za to? - Uśmiechnęła się lekko. - Bardzo cię zdenerwuję, jeśli zapytam co z profesorem i tobą? - Mówiła to bardzo cicho, tak, że tylko Audrey to usłyszała. Nie chciała, aby ktokolwiek to usłyszał i powiedział dalej... Co skończyłoby się bardzo źle.

Wywróciła oczami.
- Nie, nie obraże się. Ale tak to się nigdy nie skończy. Wiecznie będzie dla ciebie coś głupie, albo nie warte mówienia. Ale wiesz... Od tego jestem żeby wysłuchać nawet najgłupszą rzecz od ciebie. Skoro zaprząta ci to głowę to nie jest głupie. - powiedziała spokojnie patrzac na nią. zachowanie dziewczyny ją martwiło i nie podobało jej się.
Kiedy zapytała o Lucasa uśmiechnęła się nieznacznie.
- Jest coraz lepiej, chyba... - powiedziała zadowolona z tego co się ostatnio stało w klasie. Stołówka to jednak nie było miejsce do opowiadania o tym.

Wyczuła w jej głosie coś, co mówiło, że nie chce rozmawiać o tym w tym miejscu.
- Może porozmawiamy o tym gdzie indziej? Czy nie masz zamiaru o tym rozmawiać?

Skineła głową.
- Nie tutaj. Za dużo ludzi, poza tym to troche... Intymne. - powiedziała z szeorkim uśmiechem na ustach co powinno dziewczynę naprowadzić na to co się działo. Była serio zadowolona z tego wszystkiego. Kiedy skończyła pić herbatę już automatycznie uniosła dłoń do szyi i obrazała wisiorek między palcami.

- Jesteście na aż tak wysokim etapie? - Uśmiechnęła się chytrze. Nie chciała znać szczegółów z ich życia intymnego, ale chociażby wzmianka lub przytaknięcie ją usatysfakcjonowałoby. - Wiesz, że to niebezpieczne, prawda?

Wzruszyła ramionami.
- To wyszło przypadkiem. Niedawno w sumie, po tym jak się rozstałyśmy. - powiedziała z szerokim uśmeichem na ustach. Na jej kolejne pytanie skinęła głowa. - Tak, wiem. Ale zadne z nas nie chce tego w sumie przerywać.

Kiwnęła ze zrozumieniem głową. Gdyby ona była w podobnej sytuacji, z pewnością uczyniłaby tak samo, jak Audrey... Nie chciała tego kończyć.
Spostrzegła, że jej szklanka jest już pusta, a jedynie na szyjce widnieje odbicie jej pięknego błyszczyku. Nalała soku, tym razem jabłkowego i zakołysała szklanką.
- Myślałaś już nad tym, co będziesz robić po zakończeniu Hogwartu? - Zapytała ni stąd, ni zowąd. Chciała tym pytaniem pokazać, że nie myśli jedynie o chłopakach i nie tylko o nich potrafi rozmawiać.

Zaśmiała się.
- Mam trzy opcje. Łamaczka Zaklęć, Amnezjator, albo nauczycielka. - powiedziała z szerokim uśmeichem na ustach. A co będzie robić? Jeszcze nie mogła się zdecydować. Miała jeszcze dobry rok nauki. No i w przyszłym roku pewnie będzie się bardziej uczyła. Nate wychodzi ze szkoły, Lucas pewnie będzie bardziej zajęty przez egzaminy które będzie przygotowywał. Kiepska perspektywa. - A ty jakie masz plany?

Zastanowiła się przez chwilę, po czym odparła, zupełnie szczerze:
- Chciałabym pracować w Mungu. To trochę dziwne, prawda? Wiem, że zupełnie nie pasuję do zawodu uzdrowicielki z tym moim charakterkiem, ale chciałabym pomagać ludziom. A poza tym, to chcę w wieku 25 lat wziąć ślub. To ostatnie jednak może nie dojść do skutku - westchnęła.

Przechodził właśnie WS, gdy zobaczył Audi. Siedziała z jakąś krukonką przy ich stole. Zaczął się zastanawiać, czy może się do nich przysiąść. Chyba tak, w końcu... nie ma nakazu by siedzieć na swoich miejscach, prawda? A przynajmniej nic o nim nie wiedział.
Podszedł do krukonek i zajął miejsce obok nich.
- Hey! - przywitał się wesoło z dziewczynami, po czym wyciągnął dłoń ku tej nieznanej. - Nate Coates.

Uniosła wzrok na Gryfona i od razu szeroko się uśmiechnęła. Kiedy się przysiadł usiadła tak zeby widzieć i jego i dziewczynę.
- Katerine Goulding - odpowiedziała druga krukonka, zerkając na przyjaciółkę. Ta tylko wywróciła oczami. W tym samym momencie doleciała do niej sowa. Wzięła list i przeleciała go szybko wzrokiem. Westchnęła ciężko i odwróciła się przodem do Gryfona. - Coś znowu przeskrobał ze mam nadzorować twój szlaban?

- Flirtowałem z książkami, przez co kochana pani Pince dostała niemal zawału. Po czym sama zaczęła z nimi flirtować. - zaśmiał się myśląc o całej sytuacji w bibliotece. Z jego włosów nadal ściekały strużki wody, ale nie przeszkadzało mu to zupełnie. Liczyło się to, że wkurzył bibliotekarkę. Jej mina była po prostu... bezcenna.
Po chwili zorientował się, co powiedziała Audi. Spojrzał na nią zdziwiony nie wierząc w to, co usłyszał.
- Ty masz mnie pilnować? - zapytał uśmiechając się szeroko.

Skinęła głową.
- Tak, ja. Nie wiem z jakiej paki, ale nie ważne. Przypilnuje zebyś był grzeczny. - mrugnęła do neigo rozbawiona. Spojrzała na jego włosy i sięgnęła tam ręką. Lekko przejechała po nich. Ze zdziieniem stwierdziła ze się nie myliła i serio miał mokre włosy. Uniosła wzrok na niego ze swojej reki. - A ty co? Kąpałeś się z tymi książkami czy z bibliotekarką? Aż tak zdesperowany jesteś? - zapytała rozbawiona.

- Pff. Akurat. Prędzej sama przyniesiesz butelki Ognistej na tą karę, prawda? - zaptał patrząc na nią uważnie. Po jej minie wywnioskował, że naprawdę nie żartowała z tym stwierdzeniem, że go przypilnuje. No ładnie. Ale się wpakował...
Łe tam. I tak wolał mieć tysiąc szlabanów ze swoją przyjaciółką niż jeden z innym prefektem. Tak to przynajmniej sobie pogadają.
Na pytanie dotyczące wody nie mógł się powstrzymać i nachylił się w stronę Audi, szybko kręcąc głową. Jego mokre włosy natychmiast zaczęły zrzucać z siebie kropelki wody, które poleciały we wszystko strony, także na Audrey. Po chwili także była mokra. Może nie tak mocno jak on, ale jednak.
- Oczywiście że kąpałem się z bibliotekarką! A raczej to ona mnie wsadziła pod prysznic, ja nic do gadania nie miałem. - zaśmiał się.

Zasmiała się.
- No żebyś się nie zdziwił. - powiedziała rozbawiona, chociaż pewnie będzie tak jak powiedział. I ona miała go przypilnować? Przecież to jest niewykonalne. Po pięciu minutach zaczną gadać i faktycznie pić, albo się w coś bawić. Jakby miała go pilnować to by było zwyczajnie nudno, a nudno być nie może.
Kiedy ochlapał ją wodą zaśmiała się i szturchnęła go lekko.
- No weź, chcesz żebym była mokra przez ciebie? - zapytała z błyskiem w oku, zaraz jednak się uspokoiła i uśmeichnęla wesoło. Pokręciła głową. - Serio, zdesperowany jesteś. Żeby z bibliotekarką? Biedny, Nejcio. - pogłaskała go po włosach jakby był małym dzieckiem któremu coś się stało. Cały czas jednak uśmiechała się szeroko.

- Przynieś proszę jakieś paluszki, bo ostatnio mam na nie taką ochotę... - rozmarzył się na myśl o chrupiących, pysznych paluszkach, które zawsze przygryzał do piwa. Uwielbiał je.
Swoją drogą to miał nadzieję, że Audi nie będzie stała nad nim i pilnowała, czy wszystko robi zgodnie z instrukcjami. Zawsze odrabiał szlabany, we Francji także, ale nigdy jeszcze się na żadnym nie nudził i tym razem też nie planował tylko sprzątać.
- Skoro ja jestem mokry to dlaczego ty też nie masz być? - mrugnął do niej. Kiedy pogłaskała go jak dziecko po główce wywrócił oczami.
- To nie ja byłem zdesperowany tylko ona... - weschnął uśmiechając się lekko.

Zaśmiała się.
- Jeszcze jakieś życzenia, Coates? To ma być szlaban a nie spotkanie towarzyskie. - powiedziała rozbawiona, jednak jej ton wskazywał że to nie będzie szlaban. Przynajmniej nie jakiś ostry. Pewnie coś tam będzie musiał zrobić, bo by się jeszcze jej oberwało, jednak nie będzie go gonić do pracy. Zresztą była od tego zeby go przypilnować więc nikt więcej nie przyjdzie. Na początku troche porobi i będzie miał spokój. Miała za miękkie serce, przynajmniej dla niego. Komuś innemu by pewnie tak łatwo nie odpuściła.
- ale się dałeś. Więc troche desperacji w tobie było. - powiedziała rozbawiona. W pewnym momencie Katie wstała od stołu i pożegnała się z Audi. Wyszła mrucząc coś o tym ze chce pobyć sama. Blondynka odprowadziła ją wzrokiem i westchnęła cicho.
- Nie rozumiem jej... - mruknęła cicho bardziej do siebie niż do chłopaka.

- Tak, poproszę jeszcze ciasto cytrynowe. Z polewą czekoladową. - zaśmiał się. Proszę bardzo, może troszkę popracować, jakoś mu to nie robiło różnicy. Byle nie cały czas, bo by wymiękł. Wiedział, że nikt nie przyjdzie ich sprawdzać więc po pewnym czasie po prostu usiądą i zaczną rozmawiać. Audi była zdecydowanie za miękka. Nie, żeby się skarżył! Pasowało mu to, chociaż... wątpił, by jakiś inny uczeń miał tak samo fajnie jak Nate. I to jest jeden z wielu plusów posiadania przyjaciółki-prefekta.
- Nie dałem się, no przestań. - pokręcił głową i także odprowadził krukonkę wzrokiem. - Ja ją rozumiem. Chyba miała dość naszej rozmowy... - zastanowił się na głos.

Pokręciła głową jakby nie dowierzała temu co słyszy. Usiadła tak ze była przodem do niego.
- Paluszki, Ognista, ciasto... Ale ty masz wymagania... - powiedziała rozbawiona. Faktycznie komu innemu by nie odpuściła. Niech się cieszy ze jest dla niego taka miękka. Gdyby miała być wredna to by miał z nią piekło, bo jezeli chciała to potrafiła. I całkiem nieźle jej to wychodziło. Z drugiej jednak strony z natury była pogodnym wesołym dzieckiem, nastawionym przyjaźnie dla ludzi.
Pokręciła lekko głową.
- Nie, nie o to chodzi. Oddalamy sie od siebie. Przestała mi mówić o tym co ją martwi, a sama wyciąga ode mnie różne rzeczy. Mam wrażenie ze nasza przyjaźń się niedługo rozpadnie. - powiedziała zamyślona. Mówiła Katie ze nie chce tego zakończyć. No i nie chciała, ale drażniła ją ta cała sytuacja.