Dormitorium klasy 6tej.

Nate wszedł razem z Audrey nosząc część jej rzeczy. Rozejrzał się i położył je na wolnym łóżku po lewej strony jego posłania. Pozostała część pokoju była trochę opustoszała, ponieważ nikt tu z nim nie mieszkał... do tej pory.
- Możesz ustroić sobie miejsce jak chcesz. - wzruszył ramionami opierając się o słupek od swojego łóżka. Jego ściana była zielona, choć tylko w niektórych miejscach widać było kolor farby. Głównie poobklejana była fotografiamii. Lubił je zbierać.
Po prawej stronie stała szafa, na której gryfon położył skrzynkę ze swoim własnym zestawem piłek do gry do Quidditcha oraz miotłą.

Rozejrzała się po dormitorium zaciekawiona. Podeszła do ściany z fotografiami i przyglądała im się z zaciekawieniem. Zerknęła na niego przez ramię.
- Lubisz robić zdjęcia? - zapytała zaraz jednak wracając do oglądania dormitorium. W pewnym momencie usiadła na jego łóżku i podskoczyła pare razy uśmiechajac się szeroko. - Miękkie. - powiedziała wesoło. Troche pusto tu było. - Nie nudzisz się tutaj sam? - zapytała zaciekawiona. Jak zwykle interesowało ją pare rzeczy na raz. Szczególnie jak była w nowym pomieszczeniu.

- Lubię robić zdjęcia, ale dla mnie bardziej się liczą wspomnienia. Wspomnienia ulatują wraz z pamięcią i latami, a te fotografie pomagają mi zapamiętać wydarzenia. One wszystkie pochodzą z Francji. Muszę porobić troszkę zdjęć tutaj, w końcu... nie będę miał czego przyklejać na ścianę w przyszłości.
Widząc jak Audi wchodzi na jego łóżko i podskakuje na nim, pokręcił głową rozbawiony. Ona jest jak taki mały dzieciak, który koniecznie musi wszystko wiedzieć. Nie przeszkadzało mu to jednak, wręcz lubił ją za to.
Na pytanie czy się nudzi wzruszył ramionami i opadł na miejsce obok niej.
- Czasem się nudzę, ale i tak większość czasu spędzam poza dormitorium. - chwycił w ręce swoją poduszkę i rzucił nią w Audi, która dostała nią w głowę.

Skinęła głową.
- Musisz. Nie możesz mnie zapomnieć jak stąd wyjedziesz. - mrugnęła do niego rozbawiona. Kiedy usiadł na łóżku obok niej już chciała się na niego rzucić żeby go przewrócić. Szybciej jednak dostała poduszką w głowe. Zrobiła zdziwioną minę, zaraz jednak chwyciła drugą poduszkę i mu oddała. Zaśmiała się wesoło.
- Bitwa na poduszki? - zapytała rozbawiona rzucając w niego poduszką.

- Nie ma sprawy, będę ci robił tyle zdjęć że wkrótce będziesz miała dość mnie i mojego aparatu. - zaśmiał się. Nie przesadzał z tym, co mówił. Naprawdę miał w planie robić jej zdjęcia. Miał nadzieję, że się nie wystraszy i nie ucieknie z krzykiem. [xD]
Widząc jej minę po uderzeniu poduszką parsknął śmiechem. Takiego zdziwienia jeszcze nie widział! Zamknął oczy śmiejąc się i chwilę później poczuł mocne uderzenie w bok głowy. Zaskoczony pomasował sobie głowę w tym miejscu.
A ja myślałem, że mi nie odda!
- Bitwa? Mało powiedziane! WOJNA! - zawołał zeskakując ze swojego łóżka i chwytając wszystkie poduszki, jakie były w tym pokoju. Zadowolony z siebie spojrzał na Audi. Ona nie miała żadnej, bo swoją rzuciła w niego.
- Kotna, chyba nie masz amunicji!

Aż taka strachliwa nie była zeby uciekac z krzykiem przed aparatem czy chłopakiem. to bardziej on się jej powinien bać jak się wkurzy, ale to taki drobny szczegół na który najwyraźniej nie zwracał uwagi.
Przygryzla warge widzac ze on ma wszystkie poduszki. Zaraz jednak się uśmiechnęła i po prostu sie na niego rzuciła wyrywając mu dwie poduszki z dłoni. Potem odskoczyła na odpowiednią ogledłość.
- No i mam, Nejcio. - powiedziała rozbawiona trzymajac poduszki w pogotowiu.

Nie zwracał na to uwagi bo po prostu nie chciał. Wiedział, że Audi potrafi się kontrolować, więc nie myślał o tym, kim naprawdę jest. Dla niego jest po prostu przyjaciółką, która... właśnie wyrwała mu z rąk poduszki?
Spojrzał ze smutkiem na swoje dwie poduszki. A miał cztery! No za skurczybyk, zabrała mu je!
Rozejrzał się w poszukiwaniu pomocy i wkrótce ją zobaczył. Szafa. Z tego co pamiętał, w środku leżało jeszcze kilka poduszek na wypadek, gdyby któreś się pobrudziły. Unikając ciosów Audi podbiegł do niej i zadowolony wyciągnął swoją nową 'amunicję'. Odwrócił się do krukonki i przypuścił na nią szybko atak, za każdym razem trafiając.
- Łyso ci? - zapytał śmiejąc się i nadal nie przerywając ataku.

Patrzyła na niego zdziwiona widzac że idzie w stronę szafy. zmarszczyła brwi. Chwile jej zajęło kojarzenie faktów, a kiedy już doszło do niej co on planuje od razu się rzuciła do ataku. Niestety chłopak nie dośc ze miał więcej tych poduszek to był silniejszy. Wycofała się więc na łóżko na którym ukleknęła trzymając poduszki w pogotowiu.
- Nie, i tak mi dasz wygrac. - powiedziała rozbawiona wywracając oczami. Kiedy podszedł blizej zaczęła go okładać poduszkami. Na szczęście oboje mieli tyle wyczucia że żadne z nich nie zrobiło krzywdy drugiemu.

Nate stwierdził, że nie była taka zła. Kurczę, umiała się bić! Zaczął się poważnie zastanawiać co zrobi, jeśli ona go pokona. Nie może się tak stać, bo go Ryo wyśmieje. Ale by miał temat to nabijania się z niego!
Podszedł jeszcze bliżej i na chwilę przestał ją tłuc. Zarobił przez to kilka uderzeń, ale kiedy ponownie chciała go uderzyć wyrwał jej poduszkę z rąk i pokazał język.
- Jesteś pewna że wygrasz? Ja mam przewagę, jestem starszy, silniejszy i znam ten pokój.

A kto od razu powiedział ze Ryo musi wiedzieć o tej bitwie. Chociaż gdyby wygrała to by się tym chwaliła. I pewnie jego przyjaciel by się o tym dowiedział. Ale nawet nie można było za dużo się chwalić bo przecież nie powinno jej tutaj być.
Kiedy wyrwał jej poduszki zrobiła niezadowoloną minę. Westchnęła cicho i uśmiechnęła sie pod nosem. Po chwili już mu wisiała na plecach.
- Ale ja jestem mniejsza, zgrabniejsza i fajniejsza. Wygrałam. - powiedziała rozbawiona mu do ucha. Objęła go jeszcze nogami w pasie zeby nie mógł jej tak łatwo zrzucić. Zresztą nie da się.

Może i nie powinno jej tutaj być, ale każdy w Hogwarcie wie, że wieści bardzo szybko się roznoszą. Takie hałasy zza drzwi dormitorium? Możliwe, że już uczniowie w Gryffindorze plotkowali, ale w tym momencie to wszystko mu wisiało. Najważniejsza była zabawa.
Kiedy wdrapała mu się na plecy zaskoczony aż podskoczył. A ona co? Zmiana zabawy? Może teraz grają w jakieś małe zoo?
Zaśmiał się na tę myśl. Kotek umie się wspinać, a jak!
- Racja, wygrałaś. Ale popatrz: Ty jesteś na mnie, co oznacza... - objął jej łydki rękami, żeby przypadkiem mu nie spadła. Co by było gdyby coś sobie zrobiła? - że teraz ja tobą rządzę.
I podszedł do okna z iskrą w oku.

Niech plotkują. Plotek nigdy nikt nie słucha. A przynajmniej ona nie słuchała, więc wychodziła z założenia ze inni tez nie będą słuchać. Tak, to była szybka zamiana zabawy. Ale tylko w taki sposób mogła chociaż przez chwile być górą. Oczywiście nie pomyślała o tym ze jak wdrapie mu się na plecy to będzie miał nad nią władze. Jakoś często zdarza jej się nie myśleć przy Nejcie.
Widząc gdzie idzie zacisnęła mocno rece i nogi na nim.
- Nie wyrzucisz mnie. Może i jestem twoim kotkiem, ale na cztery łapy nie spadne, to ci gwarantuje. - powiedziała wręcz przyklejając się do jego pleców.

Wiedział, że nie pomyślała o tym, że teraz on jest górą, mimo że to ona była wyżej od niego.. Cóż, przynajmniej się z nią trochę podroczy.
Tak mocno przykleiła się do niego że Nate przez chwilę nie mógł złapać oddechu. Rękami rozluśnił jej uściski chociaż do tego poziomu, żeby mógł wziąć wdech i wydech. Tyle wystarczy.
- Nie wyrzucam zwierząt. - zaśmiał się nadal mając iskrę w oku. Widać było, że coś planował.
Otworzył okno na oścież i usiadł na zewnętrznym parapecie. Odwrócił się i uchwycił wyraz twarzy Audi. Czyste przerażenie.
- Powinnaś mi zaufać. Mimo pozorów niebezpieczeństwa nie dopuszczę do tego, by coś ci się stało. - mruknął i chwycił miotłę stojącą przy oknie. Pewnie już się domyślała, co chodziło mu po głowie.

Nie chciała zeby nie mógł oddychać. Jednak naprawdę się bała. Niby mu ufała i w ogóle, ale strach pozostawał. Tak jak było wtedy na wieży co siedzieli na barierce. Też mu ufała, jednak strach robił swoje. Szczególnie ze byli cholernie wysoko.
- Ufam ci. - powiedziała cicho patrząc z przerażeniem na wysokość na jakiej się znajdowali. Zerknęła na miotłę i jej oczy zaczęły przypominać dwa wielkie spodki.
- Chcesz teraz latać? ze mną na plecach? - zapytała i mimowolnie się usmiechnęła. Ten chłopak rozwalał ją na łopatki takimi pomysłami. Jednak pragnęła mu pokazać ze mu ufa i nie protestowała. Skoro tak... Wiedziała ze nie zrobi jej krzywdy.

Wtedy na barierce miała prawo się bać. Przecież odległość od ziemi była tak duża, że nawet on miał lekkiego cykora. Ale teraz? Przecież to jest najwyżej osiem pięter. To nie jest dużo. Jak spadną to i tak zostanie z nich papka, bez względu na wysokość... ale on nie pozwoli im spaść.
- Dobrze że mi ufasz, bo teraz zaufanie się przyda. - uśmiechnął się pod nosem. On uwielbiał wysokości. To był jego świat.
- Oczywiście. Wielkiej różnicy nie widzę. - odpowiedział jej i zeskoczył z nią z parapetu ściskając miotłę w ręce. Poczuł wiatr we włosach, który skierował je ku górze. Gdyby mógł tak skakać co chwilę, robiłby to.
Widząc jak szybko ziemia się przybliża zdenerwowany wskoczył na miotłę i skierował jej trzonek ku górze. Natychmist się wzbili w powietrze. Zadowolony z siebie okrążył kilka razy całą wieżę Gryffindoru i odwrócił głowę ku Audrey.
- Ten skok był fajny, prawda?

No faktycznie. Byli tak wysoko że papka gwarantowała. Ale własnie dlatego zaufała Nejtowi zeby nie został z nich sok pomidorowy na dziedzińcu. Kiedy wyskoczył z okna pisnęła cicho. Zamknęła mocno oczy i przywarła do jego pleców na chwile nie oddychając. Miała wrażenie ze serce jej sie zatrzymało a czas zwolnił. To było takie dziwne, ale jednak w pewnym sensie ekscytujące. Otworzyła oczy dopiero jak wyczuła ze się wzbijają w powietrze i lecą. Usmiechnęła się do niego.
- Tak, było całkiem, całkiem. - powiedziała z uśmiechem na ustach i pocałowała go lekko w policzek. Nejt ją namawiał do takich rzeczy... Sama nigdy nie przypuszczała ze coś takiego zrobi.

No właśnie, miał nadzieję, że nie robi czegoś takiego, co by ją odstraszyło. Swoją drogą jest naprawdę wytrzymała, skoro jeszcze się nie przestraszyła barierki i teraz tego. Widać, że była w gorącej wodzie kąpana.
- Chyba mam na ciebie zły wpływ. - zaśmiał się. Na to by wyglądało! Impreza w Pokoju Życzeń, gra w butelkę, sytuacja na wieży a teraz to.
No ładnie Nate. Żeby przez ciebie nie straciła odznaki prefekta...
Zresztą dopiero teraz się zorientował, że jeszcze nigdy jej nie poprosił o zgodę na takie numery. Może tego nie chciała..?
Zrobił niepewną minę i spojrzał na Audi.
- Chcesz wracać?

Wytrzymała, albo po prostu umiała się bawić i zdawała sobie sprawę z tego ze Nate mimo wszystko jest odpowiedzialny. Szczególnie po tym co jej powiedział na wieży, po swojej historii. Bardziej mu zaufała widząc ze nie chce popełnić znowu błędu zeby komuś coś się stało. I jak to myślał że przez niego.
Zasmiała się cicho kładąc policzek na jego ramieniu.
- Tak, masz na mnie zły wpływ. Ale podoba mi się to. Budzisz we mnie ten mój bardziej dziki fragment osobowości... - powiedziała z uśmiechem na ustach. Bardziej dziki, ale ten dziki pozytywnie. Miała nadzieje ze wie o co jej chodzi.
Słyszac jego pytanie wzruszyła ramionami.
- Nie wiem... Fajnie jakoś tak tu jest. - powiedziała cały czas się uśmiechając. Czuła wiatr we włosach, cały czas się do niego przyklejała... Dawno nie latała na miotle i moze dlatego chciała jeszcze troche zostać.

Poczuł, jak kładzie mu policzek na ramieniu. Słysząc jej słowa ponownie lekko się odwrócił i poczochrał jej włosy. Kochana Audi. Wie, jak pocieszyć człowieka.
- Wiem, o co ci chodzi. Też zauważyłem, że zaczęłaś się jakoś inaczej zachowywać, ale nie przeszkadza mi to. Zaczęłaś być fajna! - zażartował. Wiedział, że się za takie coś nie obrazi. Zbyt dobrze go znała by wiedzieć, że nie mówił tego na poważnie.
- Cieszę się, że ci się podoba.
Zastanowił się, czy nie mogliby od czasu do czasu latać na miotłach. On uwielbiał to robić i ćwiczył niemal codziennie, ale zawsze mu się nudziło samemu. Zazwyczaj w takich momentach słuchał mugolskiej MP4, ale to nie było to samo.
- Masz miotłę?

Zasmiała się rozbawiona.
- Zawsze jestem fajna. - powiedziała rozbawiona. jasne, ze wiedziała ze to zarty. Nie obrazi się na niego o coś takiego. Może i nie znali się za długo, ale przez ten czas bardzo się do siebie zbliżyli i to było w pewnym sensie cudowne. Pierwszy raz miała tak z kimś ze tak szybko się zaprzyjaźniła.
- Mam. Zgłosiłam się nawet do drużyny krukonów. - powiedziała z dumnym uśmiechem na twarzy. Śmiesznie by było jakby i Nejt był w drużynie Gryfonów. Graliby przeciwko sobie. Zabawne. Westchnęła cicho i przymkneła oczy poddając się zupełnie temu uczuciu lekkości i nieważkości. Własnie dlatego kochała latać na miotle, a z kimś było jeszcze lepiej. Poluźniła uścisk na jego koszuli kiedy juz była całkowicie pewna że nic jej się nie stanie.

Wywrócił oczami.
- Oczywiście, że jesteś. - zaśmiał się. Audi była tak pewna siebie, że niemal go to bawiło. Kolejny raz udowadniała, że jest kociakiem. Dumny, lekki, śliczny i z charakterkiem. Zaczął się zastanawiać nad tym, czy nie zaproponować jej nauki animagii. Sam zawsze chciał być animagiem, a ona już dawno powinna nim być. Bardziej 'kotowatego' kota w życiu nie widział.
- Jesteś w drużynie krukonów? Dlaczego ja jeszcze o tym nie wiem? - Natychmiast w głowie zaczął rozważać przyłączenie się do swojej drużyny. Może tak zrobi? Gra przeciwko Audi byłaby niezłym przeżyciem. Musiał o tym pogadać z Ryo, może on też by się zapisał?
- Na jakiej pozycji grasz? - zapytał, czując, jak powoli go puszcza. - Chcesz teraz ty 'pokierować'?

Animagia... Raczej chyba nie mogła skoro już była wilą. Nie wiedziała, nigdy się raczej tym nie interesowało bo do tej pory nie przyszło jej to do głowy. Co prawda wiedziała ze Lucas jest animagiem, ale wiedziała też ze to wymagało mnóstwo pracy. A ona jako wila pewnie by jej miała jeszcze więcej.
- Właśnie się dowiedziałeś. Ścigająca. - powiedziała z szerokim uśmiechem na ustach. Ta pozycja w sumie była dla niej najlepsza. Dużo lata i jeszcze walka o kafla. Poza tym tutaj była potrzebna gra zespołowa, co też uwielbiała. Otworzyła szeroko oczy.
- Pokierować? Nie, lepiej zebyś ty to robił. - powiedziała lekko zaniepokojona. Z tej pozycji byłoby jej cięzko kierować miotłą. Jeszcze wpadliby przez nią na ścianę i będzie problem.

Niemożliwe, żeby Audi miała problemy z przemianą. To, że jest wilą, w żaden sposób by nie przeszkadzało. Odrobinka więcej nauki i pracy? Dla Audi, najlepszej uczennicy w szkole, to chyba nie problem. Sam rozważając tę decyzję stwierdził, że on się nauczy. Jakim zwierzakiem będzie tego jeszcze nie wiedział, ale chyba postawi na pełen spontan. Jaki się przemieni, taki będzie.
Byleby to nie był szczur, ale tu już inna historia.
- Chyba zacznę rozważać przyłączenie się do drużyny Gryffindoru. Trochę zdrowej rywalizacji jeszcze nikomu nie zaszkodziło. - mówiąc to skierował trzonek miotły ku wieży, zwalniając tempo lotu. Zatrzymał się w powietrzu obok jednego z parapetu i zsiadł z miotły. Przykucnął na parapecie niepewnie patrząc w dół. Jakby teraz się zachwiał...
- Dalej, przesuwaj się do przodu, zanim zlecę. Teraz ty 'kierujesz'. Chcę zobaczyć, jak latasz. - uśmiechnął się zawadiacko. - Tylko zrób mi miejsce z tyłu.

Niech się nauczy. Będzie zabawnie. Kolejna osoba w jej otoczeniu która miałaby być animagiem. W sumie by było ciekawie. Najbardziej jednak ją ciekawiło w jakie zwierze by się zmieniał Nate. Co do niego tak pasowało? Musiałaby się nad tym zastanowić, jednak oczywiście chłopak nawet tego jej nie dał.
Kiedy usiadł na parapecie przez chwile patrzyła na niego jakby mu czułka wyrosły. Zaraz jednak spełniła jego plecenie i przesunęła się na przód miotły. Zrobiła mu miejsce i poczekała aż też wsiądzie. Usmiechnęła się pod nosem.
- Trzymaj się. - powiedziała z błyskiem w oku.
Kiedy ją złapał w pasie od razu ruszyła spod wieży. Na poczatku jednak utrzymywała tempo takie... no wolne. Chciała zobaczyć jak się lata na tej miotle. Sama miała inną więc musiała się przyzwyczaić. Pare razy skręciła i po chwili z szerokim uśmeichem przyspieszyła zgrabnie robiąc ósemki w ogół wież.

Wiatr mocno rozwiewał mu włosy. Nie spodziewał się tego, że krukonka będzie tak dobrze panowała nad miotłą. W końcu nie wyglądała na taką co ćwiczy i w deszcz i w słońce. W ogóle myślał, że będzie latać jak każdy inny. A ona od razu chywiciła trzonek pewnie i ani razu się nie zawahała. Nic tylko pozazdrościć jej pewności siebie.
Gdy przyspieszyła, natychmiast objął ją mocniej. Jednak to nie jest to samo co lecieć z przodu i mieć nad wszystkim kontrolę. Teraz bał się odrobinę, ale postanowił, że jej zaufa i się wyluzuje.
- Audi, dobra jesteś! - powiedział jej do ucha szczerze zdziwiony Nejt.

Może nie ćwiczyła dzień i noc, ale wtedy kiedy miała czas to starała sie latać ile można. Dlatego teraz była taka pewna siebie. Po dłuższym czasie wleciała znowu do okna dormitorium Nejta i spokojnie zeszła z miotły. Odwróciła się do niego przodem i uśmiechnęła wesoło.
- Masz dobrą miotłę. - pochwaliła przesuwając palcami po trzonku miotły. Zaraz uniosła wzrok na niego szczerząc się wesoło. Kiedy latali było jej dobrze jak mało kiedy. Kochała to uczucie wolności i wiatru we włosach.

- Dzięki... - powiedział biorąc miotłę i stawiając ją w kącie. To było jej, tylko jej miejsce. Właściwie ten kawałek pokoju jeszcze nigdy nie był brudny, ponieważ dla niego to było coś w rodzaju świętej rzeczy.
Podszedł do łóżka i wyłożył się na nim. Latanie na miotle bardzo go cieszyło, ale po tym wietrze, który pod wpływem prędkości tak mocno wieje, zawsze go bolała głowa. Nic na to nie mógł poradzić, po prostu... pod tym względem miał słabą głowę. [xD]

Patrzyła na niego kiedy się położył i uśmiechnęła się pod nosem. Po chwili wskoczyła mu na biodra z szerokim uśmiechem i podskoczyła parę razy.
- Co jest? - zapytała przyglądając mu się uważnie.
Zaraz jednak zeszła z jego bioder i usiadała obok niego podciagajac kolana pod brodę. Rozejrzała się po dormitorium a po chwili wróciła do niego spojrzeniem.
- Jaki mam wybór łóżek? Te co są wolne, czy wszystkie jakie tu są? - zapytała szczerząc się do niego wesoło. Nadal ją energia roznosiła i chciała coś ze soba zrobić. Nie miała tylko pojęcia co.

- Przez ciebie mnie głowa boli. - zażartował. Nie przez nią ale przez wiatr, tylko że tego nie musiał już mówić. Podniósł się na łokciach i spojrzał na Audi. Jakie radosne zwierzątko, jej energia chyba nigdy się nie kończy. Po bitwie na poduszki, lataniu na miotle osiem pięter nad ziemią jeszcze ma ochotę na skakanie, wiercenie się i szaleństwa? Podziwiał ją coraz bardziej.
- Możesz wziąć wszystkie, mi to wisi. Tylko zostaw mi to! - jęknął udając przerażonego i objął całą swoją pościel, jakby nie chciał się z nią rozstawać. Cóż, naprawdę lubił swoje łóżko.
- Skoro masz ochotę wariować... coś proponujesz? - zapytał zaciekawiony patrząc na nią.

Popatrzyła na niego jak na wariata.
- a nie zostawię. - powiedziała pchając się obok niego tak ze prawie spadał z łóżka. Uśmiechała się przy tym totalnie niewinnie. Miała ochote go zrzucić, no ale podłoga była twarda i zimna i jeszcze szafka stała. Nie chciała mu przy okazji krzywdy, wystarczyło ze go głowa boli.
Na jego pytanie wzruszyła ramionami.
- Potańczyłabym. Albo wiem. - powiedziała z szerokim uśmiechem na ustach. Zeszła z jego łóżka i machnęła różdżką. Pozostałe trzy łózka się złączyły w jedno. Dziewczyna od razu na nie wskoczyła i z szerokim uśmiechem na ustach zaczęła po nich skakać jakby miała adhd ()

Widząc z jakim uśmiechem skacze nie mógł się powstrzymać i dołączył do niej. Trzy łóżka to nie jest jakoś wielka przestrzeń, więc postanowił ją sobie dodać. A co, trzeba podjąć drastyczne środki!
- Kochana Audi, żegnam! - powiedział wesoło spychając ją z łóżek. Uprzednio jednak rozejrzał się, czy nie ma czegoś, o co mogłaby się uderzyć spadając z niego. Podłoga jest twarda, owszem, ale nie upadła niebezpiecznie. Nawet siniaka sobie nie nabiła, a tymczasem on szeroko się uśmiechając skakał na trzech łóżkach. Cała przestrzeń była jego.
- Got me singin' like
Na na na na everyday ! - zaśpiewał. [ ^^ ]

Kiedy wylądowała na ziemi przez chwile nie wiedziała o co chodzi. Jeszcze przed chwilą sobie beztrosko skakała po łózkach a teraz siedziała na ziemi. Na zimnej ziemi. Zmrużyła oczy i patrzyła na Nejta. Skoro on może robić chamstwa... Wyciągnęła rękę i w momencie kiedy chciał się odbić pociągnęła go za nogę tak ze upadł na łóżko. Miał lepiej od niej, bo przynajmniej na ziemie nie spadł. Jednak zaskoczenie pewnie było. Szybko weszła na łóżko i usiadła okrakiem mu na biodrach przytrzymując kolanami jego ręce (nie pytaj jak, bo nie umiem wytłumaczyć, ale wiem ze się da ^^). W ręce wzięła poduszkę.
- Zemsta, Coates. - powiedziała z szeorkim uśmiechem na ustach i zaczeła go okładać poduszką.

No ładnie. Ale się wpadkował... Ale Nejt nigdy się nie poddaje, więc najlepiej będzie, jak po prostu ją z siebie zdejmie. Mimo że nie było mu łatwo zaplanować wywrócenia Audi podczas otrzymywania w głowę z poduszki, udało mu się. Był silniejszy, więc miał przewagę. Ręce? Komu one są w tym potrzebne?
Wysoko uniósł biodra i wywrócił nimi dziewczynę na prawą stronę. Natchmiast przyjął tę samą pozycję co Audi miała chwilę wcześniej na nim, tyle że nie przytrzymywał jej rąk. Gdyby tak zrobił, w ogóle nie miałaby szans. Tym razem będzie miłosierny.
- To była zemsta? Nie udała ci się. - powiedział cicho pochylając się nad nią, by po chwili zacząć ją łaskotać.

( Wiem, że tak się da, bo sam tak zawsze robiłem Oli xD )

Kiedy uniósł biodra próbowała się jakoś przytrzymać żeby nie spać. Niestety chłopak był silniejszy. Nie dość ze starszy to jeszcze większy. To było nie fair. Ale przynajmniej nie przytrzymał jej rąk. Gorzej trochę że zaraz zaczął ją łaskotać. Zaczęła się śmiać próbując odtrącić jego ręce. Na nic to się zdało więc po prostu uciekała od palców albo waliła go poduszką po głowie.
- No dobra, wygrałeś. - powiedziała cały czas się śmiejąc. Mimo to nie przestawała się bronić przed jego palcami.

- Wiem, że wygrałem. - oświadczył zadowolony unikając jej rąk, które za wszelką cenę chciały go powstrzymać. W końcu widząc, jak Audi ze śmiechu robi się cała czerwona przestał i zabrał ręce. Nie wstał z niej jednak, bo nie wiedział, co ona wymyśli. A niech go kotek podrapie? Trzeba wiedzieć, jak mieć kontrolę nad zwierzątkami. W tym wypadku po prostu na niej siedział.
- Bardzo jestem ciężki? - zapytał z wesołym błyskiem w oku. Nie chciał jej zgnieć, mimo wszystko.

Oddychała szybciej i cały czas się uśmiechała. Otworzyła oczy i popatrzyła na Nejta. Pokręciła głową na jego pytanie.
- Aż tak bardzo nie, ale wiesz... Dieta jeszcze nikomu nie zaszkodziła. - mrugnęła do niego rozbawiona, oczywiście na żarty. Nie był ciężki, a przynajmniej tak siedział ze w ogóle nie odczuwała jego ciężaru. Poza tym cały czas była rozbawiona chociaż energia powoli z niej ulatywała. Szczerzyła się do niego mimo wszystko cały czas tak samo szeroko i wesoło. Poruszyła lekko biodrami chcąc sprawdzić czy uda jej się wydostać. No niestety nie uda się. Westchnęła ciężko.
- Ej śpijmy razem na tych wszystkich łóżkach. - powiedziała nagle olśniona tym jakże genialnym pomysłem.

Parsknął głową rozbawiony.
- Hipokrytka. Mógłbym to samo powiedzieć o tobie! - zaśmiał się. Nie mówił tego na poważnie, tak samo jak ona tamtego. Wiedział, że żartowała, więc teraz odwdzięczył jej się tym samym.
Nagle zauważył, że wpadła na jakiś pomysł. Niemal zobaczył nad jej głową żarówkę, która się zapaliła. Znając ją, to będzie rozbrajający pomysł, chociaż... żaden z jej nie może się równać z jego ideami. Na przykład 'piknik' na wieży w trakcie burzy.
Słysząc co mówi uśmiechnął się szeroko.
- Świetny pomysł! - Natychmiast zerwał się i przytargał ze swojego łóżka pościel. Nie miał zamiaru się z nią rozstawać!

Prychnęła cicho rozbawiona słysząc co mówi na temat jej wagi. Zaraz jednak sie roześmiała widząc ze przynosi swoją pościel. Usiadła na łóżku.
- Ale już idziemy spać? - zapytała z wzrokiem zbitego szczeniaczka.
W sumie spanie z kimś było przyjemne więc nie miałaby nic przeciwko. Mimo wszystko ją nosiło. Poza tym dopiero teraz do niej doszło że będą spali RAZEM. O niego się nie bała, tylko bardziej o swoje reakcję. Zarumieniła się lekko i odwróciła na chwile wzrok. Odetchnęła głębiej.
- O wiem... albo nie nie wiem... poczekaj mysle... - zrobiła inteligentną minę, jakby serio myślała. Chociaż w sumie myślała. Chciała coś jeszcze porobic. Zaraz się skrzywiła i jęknęła cicho zawiedziona. - Nie myśle. Ty myśl. - nakzała mu jednak cały czas się szeroko uśmiechała. Jak zwykle na żarty to mówiła.

- Gdzie, w życiu nie zasnę tak wcześnie. Przyniosłem swoją pościel żeby było jasne, że jej tam nie zostawię! - powiedział siadając obok niej i głaszcząc ją po główce. Minka zbitego pieska jak zwykle go rozczuliła. Audi miała nad nim kontrolę nie siłą czy wiekiem, ale mimiką. Tak, tym mogłaby go nawet przekonać, żeby się oświadczył Minerwie.
Zauważył, że zarumieniła się i głęboko odetchnęła. Przekrzywił lekko głowę i spojrzał na nią uważnie.
- O czym myślisz? - zapytał nie mogąc się połapać, dlaczego tak zareagowała. Poza tym nie miał narazie pomysłów na to, co mogliby robić, żeby Audi się nie nudziła. W tym wypadku liczył na jej inwencję twórczą.